Rusya’nın ilk kez duyacağınız Ukrayna planı (Kırım Türkü Gülsüm Khalilova)
videosundan fısıltılanmıştır. Videoya ulaşmak için Linki kullanabilirsiniz https://www.youtube.com/watch?v=R55_HrBzIWM.
Savaşın içinden herkese merhaba. Belki bu sizinle son yayınımız olur. Ben o an annemle babamı aradım. Dedim ki anne baba savaş başladı. Ben ki evde kalacağım. Hakkınızı helal edin. Çünkü başkent sürekli vuruluyor. Hükümet yetkilileri insanları sığına gitmeleri için çağrılar yapıyor. Her şeyi için özür dilerim. Sizi bırakıp gittim Kırım’dan.
21. asırda 1941’in karanlığını yaşıyoruz ama biz buradayız. Ve çalışmaya devam ediyoruz. İlk defa böyle bir şey yaşıyordum ben. Ama olsun korkarak yaşamaktansa şereflice ölmek daha güzeldir. 20… 25… Evet. 26 Şubat’tı. 24.de savaş başladı. Ben uyumuyordum o gece.
Bana akşam bir yetkili telefon açtı. Dedi ki Gülsüm bu gece uyuma zor olacak. Ne olacak dedim. Bak dedi sadece izle dedi. Tamam dedim uyumadım. Sonra Putin açıklama yaptı. Ben 23. katta yaşıyordum o zaman. Putin açıklama yaptı. Pencere açıyorum. Dışarı bakıyorum. Her yer bombalanıyor. Böyle bir film neymişim gibi hissettim. Bakıyorum çünkü 23. katta her şeyi görüyorsun. Bir de ben ki evin çevre yolunda yaşıyorum.
O çevre yolunun etrafında Buçakastomil Irpeyngastomil bu askeri havaalanı. İlk indirme oraya yaptılar. İlk oraya bombaladılar. Görünüyor. Bombalar atılıyor falan. Hemen çıktım sabah saat 5. de işe gittik 25. Şubat’ta. O gün ben 9 saat canlı yayındandım. Canlı yayın yaptık. Her yer bombalanıyor. Sirenler falan. Kiev çok şiddetli şekilde bombalanıyordu ilk günlerde. 26. Şubat artık sabotaj gruplara girmişti.
Kiev’e. Kiev’in sokaklarında çatışmalar devam edebiliyordu. Hatta o video yazdığımda arka seste çatışma sesleri bile duyuluyordu. Silah sesleri duyuluyordu. Ben neden o videoyu yazdım? Ben evden çıktım. Kiev’in sol yakasında yaşıyorum. Kiev’de Dniapır’ı ayrıyor biliyorsunuz Kiev’i. Sol sal yakısını. Kedim kaldı evde. Kedimi almam lazım çünkü eve gitmek lazım. Ama sol yaka çok tehlikeli. Eğer Ruslar sol yaka’ya girerse Ukraynalılar, Ukrayna ordusu köprü patlatabilir ve ben artık eve ulaşamam. Evde kedim kaldı. Yalnız kedimi almam lazım. Sonuçta sorumluluk. Ben diyorum 26. Şubat’ta kedimi alıp gideceğim. Kedimi almam lazım buraya gideceğim ki biz kanalda kalıyorduk. Orada kalmaya karar verdik. Herkes orada uyuyordu. Ben gideceğim eve diyorlar. Yok gülsüm tehlikeli diyorlar. Giremezsin Ruslar girdi. Ukrayna tanklarını ele geçirip tanklarla Kiev sokaklarında geziyorlar. Yok ben gideceğim dedim. Taksi aldım. O günde taksi benim eve kadar normal şartlarda 120 grina. Bu yaklaşık 10 dolar kadar. O gün 50 dolar etmişti benim taksi eve. Aldım taksi eve gidiyorum. Yolda Rus tankı geçiyor. Ateş açıyorlar. Sokaklarda ölü yaralı askerler yatıyor. Taksici diyor ki ben gitmeyeceğim oraya. Ben diyorum nasıl gitmeyeceksin kedim kaldı. Hadi gidelim. Yok gitmeyeceğim. Tank geliyor. Biz arabayı çeviriyoruz. Geri dönüyoruz.
Ben işe giriyorum. Şoktayım. Tankları gördüm. Ölü askerleri gördüm. Yolda yatıyorlar. Ukrayna ordusu çatışmalar. Bomba füze. Emosyenel bir andı. Ve o an ben anladım ki yani eve gidemedim. Tamam sonra buradan birkaç arkadaşım Lviv taraflarına gitmeye başladı. Yani herkes bir yere koşuyor. Trafik çok acı ateş vardı. Bombalar patlıyor. Ben o an annemle babamı aradım. Dedim ki anne baba savaş başladı.
Ben ki evde kalacağım. Hakkınızı helal edin ne olur bilmiyorum ama sizi çok seviyorum. Her şey için özür dilerim. Sizi bırakıp gittim. Kırım’dan buraya geldim. Zorundaydım. Burada kalacağım. Kızım İsviçre’ye git orada akrabalarımız var. Hayır ben burada kalmak istiyorum. Anne babamdan özür dilerim. Ve sonra o videoyu yazdım. Çok böyle emosyalar bir anda çünkü hayatımda. Çünkü Kırım’da roketler yoktu biliyorsunuz. Şiddetli çatışmalar yoktu. İlk defa böyle bir şey yaşıyordum ben. Ve gerçekten de yani öyle. Yani bu kumar. Bugün bile ki evde bulmak bir kumar oynamak. Bugün roket sana isabet eder mi bilmiyorsun. Yarın isabet eder mi bilmiyorsun. Bir evde oturuyorsun. Roket isabet ediyor yoksun. Yani bugünkü evde güvenli değil. O günlerde hiç güvenli değildi. Çok fazla insanların yaşadığı evler bombalandı. İnsanlar öldü. Biz de ölebilirdik. Ama çok şükür hayattayız. Şu an en yoğun ve şiddetli çatışmalar. Ukrayna’nın doğu ve güney bölgesinde devam ediyor. Ama aynı zamanda tabi Rusya kendi topraklarından. Ve işgal edilmiş topraklardan. Ve aynı zamanda işgal ettiği Belarus topraklarından. Ukrayna’nın çeşitli bölgelerindeki şehirlerine. Füze saldırılarına devam ediyor. Ve Kiev’e de hala füzeler Rusya’nın füzeleri isabet ediyor. Rusya orada stratejik bölgeleri hedef alarak. Iskalayıp sivil insanların evlerine bombalar atıyor. Ve sivil insanları öldürmeye devam ediyor. Aynı zamanda Ukrayna’nın batı bölgesine de füze saldırılara gerçekleştiriyor. Ki biliyorsunuz Ukrayna’nın batı bölgesinden. Ülkemize çok fazla silah, askeri, tecizat yardımı geliyor. Ve bu tecizat yardımını durdurmak için demir yollarını şu an Rusya bombalamaya çalışıyor.
Ama orada da çok başarılı olamıyor. Çünkü her zaman çeşitli bölgeleri ıskalıyorlar. Ama söylediğim gibi şuan Dombas’ta çok şiddetli çatışmalar var. Dombas Savaşı devam ediyor. Türkiye bugün Ukrayna için çok stratejik bir devlettir. Çünkü Karadeniz havuzunda Türkiye gerçekten de lider ülkelerden biridir. Türkiye’nin Ukrayna’ya sattığı İHA, SIHA’lar bugün savaşta gerçekten de bir başarı sergiliyorlar.
Ve Rus ordusuna büyük bir darbe vuruyor. Ve Rus ordusunu şiddetli bir şekilde zayıflatıyor. Hatta benim bir arkadaşım var. Oğlunu bayraktar koydu. Biliyor musunuz? Bir arkadaşım var. Diyor ki kızım olsa cüvelin koyacağım. Oğlum olsa bayraktar koyacağım. Yani o derece. Hatta Ukrayna’da bayraktar radyosu bile açıldı. Ukrayna’da bayraktar yemek dükkanları bile açıldı. Ya o derece destek gösteriyor.
Bazıları şarkılar yaptılar. Duymuşdursunuz muhtemelen bayraktar şarkıları. Yani Ukrayna çok kreatif bir halktır.
Çok böyle kreatif ve çeşitli şeyleri uyduruyor ve bu desteği gerçekten de hissediyor. Aslında Rusya’nın savaşı başlattığından bu yana planları her gün değişiyor. Başta savaş başladığında iki evi alacağız dediler üç günde. Alamadılar. Geri çekilmek zorunda kaldılar. Püskürtürdüler.
Sonra dediler ki tamam harikabı şimdi alacağız. Çirnege Sumu bölgesini. Orayı da alamadılar. Oradan geri çekildiler. Sonra dediler ki biz zaten ki bir harikabe almak istemiyorduk. Donbass’ı alacağız. İki günde Donbass alınacak dedi. Onların planlarına göre Donbass 1. Haziran’a kadar alınması lazımdı. Ama onu da yapamadılar. Donbass niye önemli? Aslında Donbass Rusya’ya hiç gerekli değil.
Donbass’a girmesinin amacı Kırım’ın unutulmasıydı. 2014 senesi Rusya Kırım’ı işgal ettikten sonra bütün dünya bunu tanımadı. Buna karşı çıktı. Çünkü uluslararası hukuka haykırı bir şekilde Koyratça Kırım’ı işgal etti. Ve bütün dünyanın dikkati tabi ki Kırım üzerindeydi. Ama Kırım’ı ateşsiz silahsız işgal ettiği için orada bir operasyon gerçekleştirildi. Bir operasyon ediyoruz biz. Bu yine de kabul edilmedi. Yani bunu kabul ettireceğini sandım. Putin 2008 senesi Gürcistan’da yaptığından sonra, Çiçekistan’da yaptığından sonra. Ama olmadı. O yüzden 2014 senesi Kırım üzerinden dikkatleri çekmek için Donbass’ta bir savaş başlattı. Aslında Donbass’a olan savaş Kırım için yürütülen bir savaştı. Çünkü ateşli şiddetli bir çatışma başka yerde olduğunda dünya tabi ki savaşın olduğu bir yere bakıyor. O savaşı bitirmek için orada ateş kes sağlamak için vesaire Minsk Anlaşmaları kurulmuştu. 8 yıldır o Minsk Anlaşmaları etrafında konuşmalar falan filan derken Kırım işgali arka plana geçmesini bekliyordu Putin rejimi. Ama o da olmadı. Onu da yapamadı. Ve sonuçta Donbass’da savaş bu şekilde devam etti. Rusya’nın Donbass’la ilgili amacı şöyleydi. Donbass’da ayrılıkçılar olsun. Biz Ukrayna’ya bir konfederasyon yapalım. Bu ayrılıkçılara Ukrayna bir özellik versin. O özellik başında biz kendi insanlarımızı kuralım. Böylece Ukrayna içinde her zaman böyle bir kanser noktası olsun. Bu yara her zaman kanısın.
Ukrayna bundan arınamasın. Ve Ukrayna’da her zaman böyle bir şiddetli çatışma olduğu yüzünden Ukrayna’ya ne Avrupa Birliği’ni alırlar ne de NATO’ya alırlar. Çünkü NATO’da yazılmasa da başka bir ülkede tırt real böyle bir problem olduğunda alamayız diye ama De Jure yazılmasa da de facto NATO bunu bilip
Ukrayna’ya almayacağını NATO’ya bu ittifaklar Rusya biliyordu. O yüzden Donbass yarasının Ukrayna içinde kanaması Rusya’nın amacıydı. Bir de eğer Ukrayna özellik verirse orada Rusya kendi ayrılıkçılarını oraya atarsa her zaman Ukrayna içinde bir destabilizasyon olur. Böylece Rusya Ukrayna’yı daha iyi yönetebilir diye düşünüyordu. Ama yapamıyor. İşgal edilen topraklardan çaldıkları her şeyi Kırım’a götürüp orada ayrı bir pazar açtılar. Biliyor musunuz? Çalınan Ukraynalı insanların mallarını başka toprağı Kırım’a götürüp pazar açıp orada satıyorlar. Sonra bu sadece böyle yerli pazar ama dünya pazarında da çalınanları satıyorlar. Mesela Ukrayna’nın güney bölgesinden Berdyansk, Mariupol, Herson bölgesinden ve Herson bölgesinden sonra bu bölgeler tarım bölgeleri. Ukrayna zaten dünyada tarımın başında olan ülkeler sırasında çok fazla ülkelere buğday ihraç ediyordu.
Şimdi yapamıyor çünkü Rusya Ukrayna limanlarının bir kısmını ablük etti, işgal etti, buğdaylarını çaldı ve Suriye’ye sadece son bir ay içinde 40 milyon dolarlık çalınan Ukrayna buğdayını sattı. Biliyor musunuz?
Rusya şu an Ukrayna’da çok büyük bir başarısızlık yaşadı. Rusya’nın yıllardır kurduğu devasa dünyanın ikinci ordusu dediği ordu şu an Ukrayna sokaklarında, Ukrayna şehirlerinde kırıldı. Çünkü Ukrayna vatandaşları çıplak kollarıyla elleriyle Rus tanklarını durduruyorlardı. O derece çıplak elleriyle Rusya’nın roketlerini bile tutmaya hazırlardı.
Düşünün dünyanın ikinci ordusuna sahip olan bir ülke, dünyanın üçüncü ordusuna sahip olan bir ülkeden dünyanın yirmi ikinci ordusuna karşı savaşmak için yardım istiyor. Düşünebiliyor musunuz? Böyle bir şey mümkün mü? Demek ki Rusya’nın devasa kurduğu ikinci ordusu yokmuş.
Asırlarca, yıllarca onlar ordumuz, ordumuz, ordumuz para arıyoruz ama her şeyi çalmışlar, kendi cebirlerine koymuşlar. Ordu yokmuş aslında. Ordu neymiş? Ordu sadece Buratya’dan, Yakutya’dan çeşitli başka bölgelerinden getirilen bir etmiş.
Onlar da öldürüyor bugün Ukrayna’da. Düşün 31.500 Rus askeri bugün Ukrayna’da hayatını kaybetti. Bu Afganistan’da ve Çeçinistan’da Rus askerlerinin, Sovetlerin kaybettiği askerlerden toplam olarak daha fazla. Onlar hazırlanmadı bu savaşa. Gerçekten de üç günde Ukrayna’yı işgal edeceklerini düşündüler. Gerçekten de kendilerine çok güvendiler ama Ukrayna sekiz yıldır hazırlık içindeydi.
2014 senesinden sonra Ukrayna ordusu çok ciddi bir şekilde modernize edildi. Rusya, Ukrayna’nın böyle bir direniş. Rusya’yı diyor Rusya, Batı istihbaratı 96 saat veriyordu.
Batı bile bugün Ukrayna’nın böyle bir direniş gösterebileceğine inanmıyordu. Batı bile Rusya’ya artık izin vermişti, Ukrayna’yı işgal etmeye ama Ukrayna’nın direniş gördükten sonra bütün dünya, uygar dünya sadece Batı ülkeleri değil, Ukrayna’nın yanında oldular ve Ukrayna’ya şu an destek veriyorlar.
Neden? Çünkü biliyorlar bugün otoriter rejimler başka bir ülkeyi savaş açıp bu ülkeleri işgal ederse ve buna izin verilirse yarın Rusya’nın ve Rusya gibi emperyalist bir ülkelerin hangi ülkeyi işgal edebileceklerini hiç kimse kestiremez. Ve otoriter dünya bugün uygar dünyayı yenirdi eğer Ukrayna’da Rusya bir kazanç, bir galip gelseydi. O yüzden bugün dünya aslında, Ukrayna bugün uygar dünya için savaşıyor ve bu uygar dünya bunu biliyor.
O yüzden Ukrayna’ya destek veriyor, destek vermeli. Rusya için bugün anlaşmalar yapmak bir zafer olur. O yüzden şimdi Batı ve Ukrayna’yı anlaşma masasına, müzakere masasına oturtmayı istiyor. Çünkü bu Rusya için gerçekten de bir zafer olabilir. Ben Ukrayna’yı müzakere masasına oturtabildim. Ben Ukrayna ile anlaşabildim. Ukrayna anlaşıyor görüyor musunuz? O zaman yaptırımları çekelim diyebilecek. Yani Rusya için Ukrayna’yı müzakere masasına oturtmak zafer olacak bugün. Ama Rus, Ukrayna bunu kabul etmiyor.
Ukrayna diyor ki müzakere masasına oturalım, kapitürelasyonunu imzalayın. Kırım’da dahil olmak üzere bütün topraklarımızdan çıkın. O zaman belki müzakere masasına otururuz. Çünkü bugün askeri bir psikolojik üstünlük Ukrayna tarafında. Ben mesela bir gazeteciyim. Bir gazeteci için savaş ortamında çalışmak, bu çok güzel bir skills. Yani çok şey öğrenebiliyorsun. Ve bir gazeteci için savaş ortamında bulunup bunları aktarmak, bu bütün ömrü boyunca belki de beklediği bir şeydir.
Bunu yapmak istemiştir. Ama savaş ortamında bulunduğu zaman bir gazeteci tabii ki kendi güvenliğini çok düşünmez. Mesela bizler ben ilk haftalarda hiç kendi güvenliğimi düşünmüyordum. Benim için önemli olan şuraya gideyim, şunu göstereyim, şunu aktırayım falan. Yani kendi güvenliğimi düşünmek gibi böyle bir fikirlerim bile aklımda yoktu.
Ama sonra ben Bucay’a, Gaston ile İrpen işgalden kurtarıldıktan sonra o bölgeye gittiğim zaman anladım ki Kiev’de bulunmak aslında ne kadar tehlikeliymiş. Yani yanı başımızda o kadar şiddetli şeyler yaşanıyormuş ki yani Kiev’in yanında roketler uçuyor falan. Sen ortamda olduğun zaman bunları insan her şeye alışıyor.
Ne yazık ki bu çok insanın çok kötü bir huyu olsa da savaşa bile, katliamlara bile insan alışıyor. Bir zamandan sonra artık bir insan ölmüş, iki insan ölmüş, üç insan ölmüş. Bu sadece rakamlara, istatistiğe ne yazık ki dönüşüyor. Yani insan her şeye alışıyor. O yüzden gazeteciler de bu ortamda kendi güvenliğini düşünmeyi yetiştiremiyorlar bile. O kadar fazla şey olduğu yüzünde sadece bir müddet sonra her şeyin yetiştiği zaman sen böyle durup bir düşünüyorsun. Ya ne kadar tehlikeliymiş. Ben ne yapıyormuşum diye. Ben neredeymişim diye. Yoksa o savaş ortamında hiç hissetmiyorsun. Ama ne yazık ki İrpen, Bucay, Gaston ve daha birçok diğer bölgelerde, Ukraine, başka ülkelerden gelen gazeteciler öldürüldü diyebiliyor musun?
Onlar sadece böyle bir ıskalama roket altında düşmediler. Onların arabalarını Rusya İşgalecileri ateşliyordu. Bir de pres yazılığını, yazılı olduğunu görüyorlardı. Mesela bir Fransa gazetecisi, Ukraine kameramanı İrpen’i de öldürüldü. Arabalarında her şey pres yazılıyordu. Ama onlara mahsus ateş açtılar.
Yani bu gerçekten de çok dekşet bir şey ve gazetecilere ben bu konuda Ukraine’ye gelen, Ukraine’da çalışan, çok fazla Türkiye’den gelen gazeteciler de vardı. Hayranım çok sağ olsunlar. Korkmadan bunları aktardıkları için. Normal vatandaşların seni desteklemesi, sizi desteklemesi daha önemli.
Çünkü siyasetçilerin her zaman bir çıkarı vardır. Her zaman bir menfaati vardır. Ukraine’da olan savaş çeşitli ülkelerin ne menfaatini, yararını, zararını. Herkes böyle bir düşünmeye sahiptir. Böyle bir düşünür benim burada ne menfaat. Siyasetçiler, devlet olarak benim devletime ne zarar verir, bu zarar verir, ben budurdan nasıl yarar çıkarabilirim veya bana nasıl zarar verir diye.
Herkes böyle bir sayma yapar falan bunları bile. Ama sade vatandaşlar samimidir. Onlar gerçekleri görür. Onlar destekler. Ve böyle sade vatandaşlardan destek almak çok önemli. Bu insana çalışabilme imkanı veriyor. Ben mesela ilk başlarda çok zordu bunları aktarmak ama ben bunu düşünüyordum. Sadece işimi yapıyordum. Dedim ki Gursim sadece işini yap, sadece işini yap.
Her gün kendime bunu tekrarlıyordum ama insanlardan gelen destekler bana ayakta durmaya yardım etmişti o an. İmkan vermişti o an. O yüzden ben bu desteği gerçekten de beni ayakta tutan aslında insanların desteğiydi. Aynı zamanda linç de yedim ama o da bana ilham verdi. Dedim ki kendi kendime linç yiyorsan demek ki doğru yoldasın. Bir de linçleyenlere bak. Ha linçleyenlere baktım. Tamam yüzde yüz doğru yoldayım demiş.
Çok güçlü sosyal medya yani bugün bu bence en böyle tesir edebilecek en önemli platformlardan biri. Çünkü sosyal medyada herkes istediğini düşündüğünü söyleyebilir.
Sosyal medya böyle bir hür bir platformdur. Tabii Rusya’da değil sen ki orada her şey kapalı orada hürlük diye bir şey de yok ama sosyal medyada sesini aktarabilmen, insanlara sesini duyurabilmen ve insanların seni dinlemesi bu muhteşem bir şey. Bugün bir insan böyle kendisinin yanında böyle bir ordusunu kendi ordusunu kurabilir. Destek ordusunu kurabilir. Bir insan çok şeyi değiştirebilir. Bugün sosyal medya insanlara bunu veriyor aslında.
Sana fikirlerini düşünceleri ve en önemlisi gerçekleri hiç kimseye bağlı olmadan hiçbir kanala ne bileyim hiçbir kanalda olan siyasete bağlı olmadan aktarabilmeni veriyor sana ve bu muhteşem bir şey bence.
Ben her zaman aynı şeyi söylüyorum. Bugün de kural dışı çıkmayacağım. Bizim aslında bugün ihtiyacımız olan şey bu özgür ve köle ruhu olmayan insanların sesi. O yüzden bugün biz ne kadar doğruları gazeteci olarak ve insan olarak doğruları aktarır ve bu sesi duyurursak o kadar bizim geleceğimiz ve yarınımız olur.
Bugün karanlık dünya aydınlık dünyaya karşı bir savaş yürütüyor ve yarınımız olması için biz bugün bu karanlığı denememiz lazım.
Ama olsun korkarak yaşamaktansa şerefli görmek daha güzeldir.
İlk Yorumu Siz Yapın